ஆதவன் தேரிலே
அரியணை ஏறியே
அகிலம் ஒளிரவே
அக்கினி சுரந்தனன்
பகலவன் செங்கதிர்
பங்கயம் தீண்டவே
பனிபட்ட இதழது
பகலாய் முகிழ்ந்தது
களிறின் பிளிறல்
சங்காக முழங்கிட
செவிகள் இரண்டும்
சாமரை வீசவே
துதிக்கையால் துதித்தது
தூயவன் ஞாயிறை
இளம் குளிர் காற்று
இதயத்தை நனைக்க
இன்பம் பொங்கிட
இனிமையாய் புலர்ந்தது
காக்கையின் கரைதலும்
குயிலின் பாடலும்
மஞ்ஞையின் அகவலும்
காதில் ஒலித்திட
கரைந்தது இருள்
மலர்ந்தது பகல்