தீட்டு (துடக்கு)

மனிதனாக
பிறந்தாலும் −அது
மற்றவர்க்கு துடக்கு

வாழ்க்கையின்
நடுவில் வீட்டுக்கு
விலக்கு

பாடையில்
போனாலும்−அதுவும்
துடக்கு

யார் ஜயா போட்டது
இந்த தப்புக்கணக்கு

சிலுவைகள் சுமக்கின்றோம்

காற்றோடு காற்றாக
பறந்து செல்லும்
வெற்றுக் காகிதங்கள்
நாங்கள் அல்ல

எழுதப்பட வேண்டிய
புதுக்கவிதைகள் நாம்

உறவுகளை இழந்து
உணர்வுகளைப் புதைத்து
முற்களின் பாதையில்
நடக்கின்ற சிட்டுக்
குருவிகள் நாம்

`அ` எழுத வேண்டிய
பிஞ்சுக்கைகள்
பழுத்து சிவப்பாக...

புத்தகம் சுமக்கும்
வயதிலே…..
சிலுவைகள்
சுமக்கின்றோம்

அன்னையவள் அன்பு
முத்தம் எங்கே?
அணைத்திடும் தந்தை
கைகள் எங்கே?
கண்ணீ ர் துடைத்திடும்
தங்கை எங்கே?

அன்புக்கு ஏங்கும்
இதயங்களாக நாம்


உறங்கிட முற்றமில்லை
பசித்திடின் புசிக்கவில்லை
மானம்காகாக்க உடைகூட இல்லை

பசி எமக்கு நண்பன்
தரை எமக்கு மெத்தை
மழை எமக்கு குளியல்

எம் இருள் களைந்து
ஒளியேற்ற உதவிக்கரம் தந்திடுவீர்

தமிழ் கவியோ

கட்டு இளகி
மொட்டவிழ்ந்த
புன்னகைப் பூ இதுவோ

சிட்டு அவள்
இதழ் கவிழ்ந்த
தேன்கிண்ணம்தான் இதுவோ

முத்தாக
மின்னுகின்ற-பல்
மாதுளைதான் அதுவோ

கண்களின்
கருமையது
கருவண்டுதான் அதுவோ

தென்றலிலே
தவள்ந்துவரும்
தெம்மாங்குதான் அவளோ

சத்தமிட்டு
முத்தமிட்ட
தமிழ்க் கவிதான் அவளோ

அகதிகளாகி

அகதிகளாகி
அலைகடல்-ஏறி
அக்கரை சேர்ந்த
ஓடங்களே....

உடமைகள்--இழந்து
உறவினைப்-பிரிந்து
உடல்களைச்-சுமந்த
ஜீவன்களே....

உங்கள் அழுகையின்
கண்ணீர் கடலுடன்-கலந்து
உப்பாய்போனதோ
சொல்லுங்களேன்....

இடை நடுவில்
பகையது வந்து
கதையை முடிக்குது
பாருங்களேன்....

அவர்கள் உதிரங்கள்-பெருகி
கடலுடன் கலந்து
மீன்களும் கலங்குதோ
சொல்லுங்களேன் ....

கரைகள் சேர்ந்த
உயிர்கள் கூட
சுகந்திரமின்றி
முடங்கி இருக்குது
பாருங்களேன்

எங்கே போகிறாய் தமிழா

வெளிநாட்டில் தமிழனுடனும்
தமிழில்பேச வெட்கப்படுகிறாய்
எங்கே போகிறாய் தமிழா
எங்கேபோகிறாய்.........

வேற்று மொழிபேசி நீயும்
உன் தாய்மொழி மறந்து நீ
எங்கே போகிறாய் தமிழா
எங்கேபோகிறாய்.........

காதில தோடுபோட்டு
எடுப்பாக நடந்து நீயும்
எங்கே போகிறாய்
தமிழா எங்கேபோகிறாய்..........

தலை முடிக்கு சாயம்பூசி
குதிரைகால் செருப்புபோட்டு
எங்கே போகிறாய் தமிழா
எங்கேபோகிறாய்..........

வெளிநாட்டில் வந்து உன்
பண்பாடு மறந்து நீயும்
எங்கே போகிறாய்
தமிழா எங்கேபோகிறாய்..........

தமிழின் சமயம் விட்டு
தாவிக்குதித்து நீயும் எங்கே
போகிறாய் தமிழா
எங்கேபோகிறாய்..........

வெள்ளையன் நடையைபார்த்து
அவனைப்போல நடந்துகொண்டு
எங்கே போகிறாய் தமிழா
எங்கேபோகிறாய்..........

ஊரில் உள்ள உறவை−தாய்
நாட்டை மறந்து
எங்கே போகிறாய்
தமிழா எங்கேபோகிறாய்..........

வட்டமிட்டாய்

சுற்றி சுற்றி வட்டமிட்டாய்
உள்ளம் எங்கும் முத்தமிட்டாய்

தேன் குழைய பேசி என்னை
தேனி போல மொய்கவைத்தாய்

காத்திருந்து கதைகள் பேசி
காதல் வலை வீசிச் செல்வாய்

கள்ளமில்லா எந்தன் நெஞ்சில்
காதல் விதை தூவிச் சென்றாய்

எட்டி நின்றேன் ஏணிப்படியில்
கிட்டவந்து இறக்கி விட்டாய்

என் உள்ளம் எல்லாம்
உன் சிந்தை என்றாய்

சிக்கித் தவித்து தேடிவந்தேன்
தேடாமல் நீயும் போனது ஏனோ

விண்மீனா

இருளினிலே மருளுகின்ற
விண்மீன்கள் கொண்டாட்டம்
இருவிழிகள் கருவிழியால்
விடுகிறதே காதல் தேரோட்டம்

மின்சார விழிகள் இரண்டும்
மின்னி இழுக்கிறது மின்மினியாய்
கயல்விழியே என் இதயம்
காந்தமாகக் கவர்கிறதே

தேவதையே உன் நினைவுகள்
தேய்ந்துவிடாத வளர்பிறையே
தேம்பி அவனும் அழுகின்றான்
தேங்காமல் நீயும் வந்துவிடு

தேனைப்பருக என்று
தேடிவந்த தேனிகூட
தேவி உன் முகம் கண்டு
தேகம் சிலிர்த்ததுவோ

தீண்டவில்லை உன் இதழை
தித்திக்கும் சுவைகண்டும்
தீங்கிழைக்க விரும்பாமல்
தீர்க்கமாய் காத்திருக்கு

தேவலோக கன்னியே
நீயும் வந்துவிடு
தேவனுக்கு அன்பே
நீயும் உன்னைத்தந்துவிடு

வெண்ணிலா

சின்ன சின்ன கவி
சொல்ல வந்தேன்
வெண்ணிலாவே

உன் வெண்மையினால்
என் உயிர் சிதைந்தது
வெண்ணிலாவே

நட்ச்சத்திரங்கள்
உன்னைப்பார்த்து
கண்சிமிட்டுது வெண்ணிலாவே

அந்த கண்சிமிட்டை
எப்படித்தான் தாங்குறாயோ
வெண்ணிலாவே

பொறாமை கொண்ட கருமுகில்கள்
உன்னை மறைக்கிறது
வெண்ணிலாவே

கருமுகில்கள் மறைக்கும்போதுதான்
உன் உடையை மாத்துகிறாயா
சொல்லு வெண்ணிலாவே

வாணில் உள்ள
வால் வெள்ளிகள்தான்
வெண்ணிலாவே

உனக்கு காதல்
தூது செய்கின்றதா
சொல்லு வெண்ணிலாவே

உயிரோடு உயிர்
சேர்ந்தால்த்தான்
காதல் வெண்ணிலாவே

காதலிலே தோல்வியுற்றால்
மரணம் தானா பதில்
சொல்லு வெண்ணிலாவே